Liefde op het eerste zicht

Het was liefde op het eerste zicht toen ik ons huisje in Portugal zag. We waren in een kleine zijstraat van het dorpje Montes (centraal Portugal) en ik kon de bergen zien. Het enige wat ik toen dacht was : hier wil ik zijn, dit huisje wordt van mij. "Vende-se" stond op het bordje en 2 maanden later was de koop rond.

Mijn man is op vervroegd pensioen, hij kon het leer-kracht-zijn niet meer aan na 2 burn-outs. Ikzelf ben zorgkundige en al 18 maanden arbeidsongeschikt wegens burn-out/depressie/fibromyalgie/CVS/HSP.

Ons leven nam een nieuwe wending door mee te gaan in de stroom van wat op ons pad kwam.

Hierover wil ik schrijven. Tevens neem ik jullie graag mee in mijn passie voor gezond en lekker koken, het natuurschoon, de fotografie van mijn man, onze creatieve bezigheden en mijn innerlijke ervaringen in de geestelijke of geestrijke wereld.

(Indien je nog meer wil lezen en foto's bekijken klik gerust ook op de pagina's aan de rechterkant)

Liefs,

Veke

Een wandeling die vertrekt aan ons huisje.

Vanuit de hoofdstraat krijg je een zicht op de kerk in ons dorp.

Wanneer een stuk kurk geoogst wordt schrijft men het jaartal van oogsten op de boom.

Je komt voorbij heel wat plantages.

Je wordt getrakteerd op prachtige panorama's.

De druif wordt opnieuw geïntroduceerd in ons dorp. Vroeger werden hier veel druiven gekweekt en maakten ze wijn. Er waren dan ook veel wijnmakerijen in Montes. 

De dennen, die pijnboompitten leveren, zijn hier ook in overvloed aanwezig !

Een uitgedroogde sierartisjok maakt deel uit van het mooie landschap.

Wilde chicorei op droge paden geven kleur aan het landschap.

De appel- en peerplantages overheersen hier het landschap. Dit is dan ook de grootste bron van inkomsten voor de mensen uit ons dorp. De toegangsweg tot veel plantages ligt achter ons huis. Eind augustus en september zien we dan regelmatig oude open vrachtwagens met de plukkers erop voorbijrijden . Vervolgens zien wij ook vele wagens volgeladen met appelbakken de revue passeren. In die periode is er een bepaalde sfeer en ambiance voelbaar. Er wordt hard gewerkt maar ook veel gelachen en gepalaverd.

 

Wat zou een Portugees landschap zijn zonder olijfbomen? Door het mediterraans klimaat maakt de olijfboom al sinds mensenheugenis deel uit van het landschap. Vele mensen uit ons dorp maken zelf olijfolie. Wij hebben ook onze vaste leverancier in het dorp. :-)

Nieuwe bewoners bij terugkeer

 Na 4 maanden verblijf in België wegens covid 19 worden wij verrast bij onze aankomst in Portugal : er zijn 4 poesjes geboren in een houten bak die in onze tuin stond (onder de barbecue). Eigenlijk behoren ze toe aan de buren uit onze straat (een koppel van 90 jaar oud) maar ondertussen hebben wij ons er al over ontfermd.

Nieuwe creaties en ontwerpen voor een zeepshop

Deze periode bestond grotendeels uit : mij terugtrekken op mijn atelier en creëren. Ik ontwerp houten oorringen, beschilder en lakken ze. Voor mijn ontwerpen ga ik op zoek naar nikkelvrije materialen om mee te werken en vind ik een leverancier in Lissabon. 

Armbanden maak ik door leer zelf te snijden en hout te beschilderen en te lakken.

Via een vriendin uit ons dorp maak ik kennis met Amanda en haar zeepshop. Amanda is een zeer gepassioneerde vrouw die haar eigen natuurlijke en therapeutische zepen maakt. Ze gebruikt enkel 100% natuurlijke ingrediënten. Ze maakt zeep waar je verslaafd aan geraakt. Je kan haar terugvinden op volgende webshop : sabaoserradas.com.

Amanda vroeg ons ideeën te sprokkelen voor zeepbakjes of -plankjes. Dat was een fijne uitdaging. We maakten plankjes uit wrakhout gevonden aan zee en we testten ze ook uit.

We zochten de juiste keien aan het strand en ik haakte er een hoesje rond van 100% katoen. Het hoesje kan je makkelijk verwijderen, even uitspoelen en terug rond de steen bevestigen.

Dominique maakte plankjes van wrakhout, schuurde ze op en vervolgens ging ik weer aan het haken.

Het leuke van dit alles is dat onze probeersels nu bij Amanda in haar winkel te koop zijn.

Ook stokken worden door mij beschilderd en gepimpt tot decoratiemateriaal voor ons huisje.

Het weven tussen wrakhout blijft ook een grote passie. Dit resulteerde in een aantal nieuwe werken. Dominique maakte ook een fotoshoot van mijn werk :-)

We hebben weer wilde plannen !

Op onze zolder zijn geen ramen, dus is er ook geen natuurlijk licht. Al een tijdje spelen we met het idee om een raam te plaatsen. Via Portugese vrienden maken we kennis met Vasco die een all-rounder is. Hij ziet het wel zitten om een raam te plaatsen. En zo wordt de daad bij het woord gevoegd en worden onze nieuwe ideeën werkelijkheid. Op wat wij onze "hoge zolder" noemen komt een raam waardoor wij zicht op de bergen krijgen. In mijn gedachten zie ik mijn werkplek al onder het raam staan. Nieuwe plannen ontstaan daardoor heel spontaan bij ons en we willen de zolder opnieuw indelen.

Op de lage zolder opperen wij het idee om 2 langwerpige ramen te plaatsen. Dit zou ons een ongelofelijk mooi uitzicht bezorgen. We stellen onze plannen voor aan Vasco die ook deze uitdaging aangaat. De volgende dagen worden er 2 rechthoekige gaten gekapt....wat voelen wij ons wild en gelukkig. Terwijl vroeger alles altijd netjes gepland en uitgedacht moest worden, gaan wij er nu gewoon voor zonder veel te plannen.

We zijn zeer blij met het resultaat en kunnen nu beginnen met het herinrichten van de zolder. 

Van de lage zolder maken wij een soort studio voor als we bezoekers hebben. Alles maken we met het materiaal dat we voor handen hebben of hebben bewaard van de vorige eigenaars.

Er wordt een nieuw atelier getimmerd door mijn lieve en handige man (met mij als assistente :-)) 

Onze strandvondsten en sculpturen krijgen ook een plaats in de studio.

Wat zijn we blij met het resultaat !!! We hebben er een nieuwe verdieping bij. Mijn atelier is ongelofelijk mooi geworden en het uitzicht is zo prachtig en rustgevend. Iedere gelegenheid gebruiken we om boven te gaan zitten: een koffie of een aperitief drinken, een boek lezen of er gewoon maar "zijn".